نماز

نماز” واژه قرآنی آن “صلاة” و جمع آن “صلوات” است، “صلاة” در اصل به معنای دعاء است که در بعضی از آیات قرآن به همین معنی آمده است.(توبه/103).  نماز از عباداتی است که هیچ شریعتی از آن خالی نبوده، هر چند که گونه‌های آن بر حسب شریعت‌های مختلف فرق داشته است.
حضرت ابراهیم (ع) برپاداری نماز را هم برای خودش و هم برای فرزندش از خدای متعال طلب نمود:
«ربِّ اجْعَلْنِی مُقیمَ الصَّلاَةِ وَ مِن ذُرِّیَّتِی…» (ابراهیم/ 40)
«پروردگارا! مرا به پا دارندۀ نماز قرار ده و از فرزندانم (نیز)…»
و حضرت عیسی (ع) در گهواره از آن سخن گفت:
«و َأَوْصَانِی بِالصَّلَاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا » (مریم/31)
«و تا زمانی که زنده‌ام مرا به نماز و زکات توصیه کرده است».
جمله “و اوصانی بالصلاة و الزکاة…” اشاره به این است که در شریعت عیسی (ع) هم نماز و زکات تشریع شده است.